Het is bijna ontroerend dat de akela van BBB Mark Rutte heeft uitgenodigd bij het restaurant “De Landbouw” dat hier bij mijn wijk zo’n beetje om de hoek ligt. Ik ging daar vroeger in de lunchpauze weleens een uitsmijter eten. Toen het nog een vrachtwagenchauffeurscafé was. U kent dat wel, met plastic zeiltjes over de tafeltjes, rozen en veel te kleine afschuwelijk afgebiesde vaasjes en grote karrenwielen aan het plafond met namaak-perkamenten kapjes die altijd verschrikkelijk scheef stonden en waarvan onvoorwaardelijk een bolletje knipperde, op sterven-na-dóód. De Landscheidingsweg werd verlegd en dat voormalig boerderijtje moest wijken voor nieuwbouw. Dat werd de haven van een veels te luxe restaurant met een ingewikkelde kaart en nodeloos luidruchtig sprekende Benoordenhouters. Omdat het nu een place to be and to been seen was.
Duur. Veel vóórproeverij. Nodeloos informeren of het smaakte. U kent dat. Carolien achtte dat de juist ambiance om eens een geheimzinnig sonderingsgesprek te voeren met onze Mark, die breed glimmend blééf grijnzen. Moet Carolien eigenlijk niet doen. Want deze aftastingen behoren in ‘s lands vergaderzaal plaats te hebben, ook al wil Vera Bergkamp, de Kamervoorzitter, dat beslist niet hebben. Wat Mark ervoer aan deze verkiezingsuitslag is een ruchtbaar feit. Dat is geen onderzoeksthema in privatim. Waar alleen de hun vaag ballet uitvoerende Kellners of obers uitgestreken paladijnen bij mogen zijn. Dat zou Mark wel willen. Dat is het spel dat hij al meer dan een decennium bekwaam opvoert. En daartegen verklaarde het Nederlandse Volk, dat bijna nooit echt iets vindt, zich vorige week woensdag de 15e maart krachtig, zij het niet hartstochtelijk.
Wat Mark wil, wél hartstochtelijk doch glimlachend, is dat hij tijd kan rekken. Zodat Kaag haar tegenzet geheel kan uitserveren zonder de tegenpartij enige kans te gunnen. Het indienen van een volledig opgetuigde onteigeningsmachtigingswet terzake stikstof uitstotende agrarische percelen, precies zoals de hele agrarische beroepsbevolking overvallen werd met de Interim-Meststoffenwet 1983, die inéén uit de blauwe hemel kwam neerdalen terwijl er geen wolkje in de lucht dreef. Toen nog niet. Dat wetsontwerp, onvoldragen als het was, werd meteen na indiening grondig aangepast, de toelichting werd wat de beweegredenen aangaat, driemaal ten principale volledig herzien, de nota’s van wijziging buitelden over elkaar heen, maar, voort surfend op een nipte en aarzelende Kamermeerderheid, haalde het de eindfase van het Staatsblad.
Een machtiging tot integrale koude sanering van de veehouderij. Terwijl nog steeds niemand de uitvoeringsarrangementen en de kosten kon overzien. Terugwerkende kracht hier en daar, onduidelijkheden over het sanctie-arsenaal, onduidelijkheden over het vergunningen- en ontheffingsstelsel, groeiende oppositie in het veld, letterlijk. Dat is het spel, dat inmiddels al lang is aangevangen aan De Bezuidenhoutseweg in het sombere gebouw van de “Apenrots” met zijn talloze verscholen vergaderruimtes. Dat is Markie’s Game, met op de achtergrond de geheimzinnige, mystieke Keltische klanken van het Theme From Harry’s Game. U vindt het onder https://www.google.com/search?q=harry%27s+game+theme+lyrics&sxsrf=AJOqlzXOjT5G59HWWwSPPi6kzl8b_3R4vg:1679556460060&source=lnms&tbm=vid&sa=X&ved=2ahUKEwjigbqxw_H9AhV9gf0HHacrAhAQ_AUoAXoECAEQAw&biw=1920&bih=977&dpr=1#fpstate=ive&vld=cid:9f264dae,vid:vA0wr3cT5CM
Deze referentie is onbegrijpelijk, verwarrend en toverachtig. Zoals de choreografie van Markie’s Game, zij het dat ik daar ook wat dissonante en sinistere nagalm bij meen te vernemen. Het is een melodie die je bijblijft, maar die al in 1982 toen het voortdurend op de popzenders kwam niet naliet deemoedige en droevige gelatenheid bij de luisteraar te veroorzaken, vooral omdat hij wel religieuze gevoelens kreeg, maar tevens duchtte dat hij gehoorgetuige was van een satanistenuitdrijving. De popgroep Clannad zong het. Toen de troebelen in Noord-Ierland aan de orde van de dag waren. Dat zie ik in Nederland niet op dezelfde gewelddadige wijze gebeuren. Nog niet.