Ingetogen marktplezier

Tegen tienen in de zondagochtend is het op het Voorhout al druk op de openbare verkoopplaats die toch eigenlijk geen antiekmarkt zou mogen heten. Wat een samengeraapte rommel bieden sommige kramen aan! En toch, en toch: de mensen drommen overal samen en kopen of hun leven er van af hangt. Nu is het ontegenzeggelijk zo dat de inflatie die je bij Appie Heijn zo smartelijk ervaart zich nog niet heeft meegedeeld aan de bestanddelen van de overjarige serviezen die hier op het Voorhout worden aangeboden alsof het Meissner Kraakporcelein zou gelden of productie van de Wiener Werkstätte. De prijzen waren hier toch al hoog en nauwelijks te calculeren. Wat de gek er voor gaf. Maar dat blijkt nog steeds véél te zijn. Veel te veel.


Niettemin vindt het alles gretig aftrek. De mensen zijn op een binnenvettige wijze dolblij dat ze weer aan het kopen kunnen slaan op een openbare plaats in de wemeling van passanten en koopjesjagers. Niet uitgelaten. Maar ingetogen gretig om hun centen kwijt te raken aan een echte Schzwarzwalder Koekoeksklok met een schorre vogel achter het deurtje dat door stofopeenhoping achter de scharniertjes op het uur traagzaam openslaat. De koopman deelt mede dat een druppeltje olie dat euvel zal verhelpen. De koekoek zelf dunkt mij zwaar kastoorolie nodig te hebben, want het mechanisch diertje lijkt op apegapen te liggen. Maar toch wordt het geheel, beslagen door de tand des tijds, voor de hoofdprijs verkocht.

Het ensemble dat met beperkte instrumentatie liederen van Edith Piaff denkt te kunnen slijten aan een ontvankelijk auditorium kan zijn draai niet echt vinden. Bij de koffietent zijn nog niet alle metalen scharnierstoeltjes uitgeklapt. De bejaarden van deze ochtend staan gemelijk op hun plaatsen, afwachtend totdat de juiste Parijse stemming neerdaalt onder het groene waas. Iets verderop staan de kunstenaars die hun handvaardigheden demonstreren en hóóg opgeven van de door hen gebruikte materialen die allemaal duurzaam zijn. Omdat ik daardoor een ecologisch verantwoord gevoel krijg koop ik twee kussens waarover lang is nagedacht en waarvan de motieven volkomen onduidelijk zijn, maar niettemin wijzen op een hogere werkelijkheid dan het stoffelijke hier en nu. De meneer die de leiding heeft wil het mij ook uitleggen, maar, mij aanziende, ziet hij daarvan ineens toch maar af. Ik zal wel een wasem van onontvankelijkheid verspreiden voor het Hogere.


Daarover wordt wel vaker geklaagd, meestal
buiten mijn bijwezen. Er zijn ook al burrito’s verkrijgbaar en de worstkraam loopt zich eveneens al warm. Straks komt de broodmagere gitarist de emoties van de galerij in beweging brengen met smartelijke levensliederen die goed deinen op de ontstemde snaren die hij teder beroert. Elders wordt, zo deelt men elkaar mede, een heftige oorlog gaande die iedereen afwijst en die hier niet gaat komen. Rutte wil het niet hebben. En zijn nieuwe minister van Defensie Ollongren evenmin, terwijl die toch van Zweedse Adel is uit de tijd van Karel X.


Daarom verkoopt ze ons laatste mobiele krombaangeschut aan de Ukraïners, want dat blijkt een broedervolk te zijn van de Hollanders. Ook dat staat in een regeringsverklaring. Wie dat nu durft tegen te spreken in staatsvijandig en hoort aan de hoogste boom opgeknoopt te worden, zoals het voormalig hoofd van de Militaire Inlichtingendienst de heer Kobelenz ons mededeelt op de verrekijk. Het is praat die we sedert 1968 – het jaar van de grote revolte onder het werkschuw langharig tuig — in deze gezellige moerasdelta niet meer gehoord hebben. Zo zie je dat elke keer zijn tegenkeer oproept. En dat, zo bedenk ik, is wat de motieven op mijn nieuwe kussens  mij proberen bij te plussen. Dat is moeilijk in patchwork uit te drukken. Dus de naaldkunstenares die daarin slaagde heeft haar roeping niet gemist. De eerste toeristen kieken elkaar voor de Hofvijver, onkundig van de tegenheden van het tijdsgewricht, maar zich toeleggend op bevallige poses. Net als vorig jaar anderen dat deden op precies dezelfde afzink naar de vijver en met exact dezelfde gestie. De Prediker deelde reeds mede dat er niets nieuws onder de zon is. Straks komt Goor. Om dat toe te lichten.