Europa op de brink van twee werelden

De Russen zijn nu, voor wat de infanteriedivisies betreft, afgedaald in kilometerslange loopgraven. Die zijn in oktober gegraven en lopen ver in het achterland door via het beproefde liniesysteem van dergelijke kronkelende graven, die zijverbindingen hebben met verpleegonderstanden. Die aanleg is verstard nadat de voortdurende vorst inzette, waarin de waterdoordrenkte wanden, opstanden en borstweringen keihard werden in temperaturen van gemiddeld dertig graden onder nul. De Ukraïners hebben hun massale artilleriebombardementen oostelijk van het Donjetsbekken met steun van het westen verhevigd waarbij ook zij burgerlijke doelen niet spaarden. Het Kremlin heeft nog niet volledig gemobiliseerd. Het heeft de strategische reserves uit Siberië wel meer westwaarts getrokken en de pantserdivisies naar het operationele gebied gedirigeerd.

De zware tanks kunnen nu over de vastgevroren wegen oprukken. Intensivering van de inzet van die mobiele vechtwagens ligt nu voor de hand, en óók dat de Ukraïne zonder westerse grondsteun niet gelijkwaardig kan antwoorden, geteisterd als het in het door granaten doorploegde westelijk achtergebied is door logistieke problemen. Het moge juist zijn dat Het Kremlin leed aan een onderschatting van de actieve weerstandsbereidheid van de Oekraïense soldaten in februari 2022. Het moge wellicht waar zijn dat de Oekraïense burgerbevolking meer moreel ontwikkelde dan dat Kremlin ooit voor mogelijk had gehouden. Het Westen wéét dat niet. Al pretendeert het heel wat te weten. En al houdt het de eigen lacunes in die wetenschap zorgvuldig gecamoufleerd voor de eigen burgerbevolking.

De huidige situatie leidt vermoedelijk tot de verstarring die zo kenmerkend was voor het eerste volle oorlogsjaar van Europa’s eerste Armageddon, waarin het blanke ras de eerste autogenocide orkestreerde die de regeringsleiders bereid waren aan die bevolking te voltrekken. Ik doel op het jaar 1915. Toen alle strategische berekeningen van die leiders faalden. Een verstarde oorlog, opgezet als een bewegingstreffen van kortstondige aard – vergeet nooit dat Berlijn, Londen, Wenen en Parijs de garantie gaven in augustus 1914 dat de krijg nog vóór de kerst van dat jaar beëindigd zou zijn – leidt tot aan beide zijde tot een prestige-opstelling.  En die houding leidt tot wanhoop situaties, wederom aan beide zijden. En die situaties leiden tot wanhoopsacties. Ook weer aan beide zijden.

Er is dan de verleiding van de lokale nucleaire operaties via kleine bommen. Die overigens velen malen krachtiger blijven dan die op Hiroshima. Vergeet nooit dat de veel bejubelde General MacArthur tot de slotsom kwam dat die oplossing de aangewezene was om een eind te maken aan de escalaties van de Korea-oorlog in 1952. Truman, zijn opperbevelhebber, kwam er eigenlijk per ongeluk achter en greep krachtig in. De mensheid stommelt blindelings een nieuw jaar in. Dat nog de nummering 2023 draagt. Truman besloot dat de USA nooit Rusland zonder gevaar voor de eigen staatsexistentie van de kaart zou kunnen vegen. Te veel Russen. Te groot land. En te veel kapers op niet voldoende in kaart gebrachte kusten. Op dit moment de Volksrepubliek China en India. Dit Ukraïne-conflict heeft alles in zich dat tot eenzelfde nucleaire escalatie kan leiden als in 1953 begroot werd, zelfs binnen Het Pentagon. Putin hééft op 24 februari 2022 een mogelijkheid opengelaten voor een compromisregeling met Het Westen: de garantie van de gewapende neutraliteit van de Ukraïne westelijk van het Donjetsbekken. Buiten NAVO-verband zouden die garanties gevonden moeten worden.

Verder eist Putin, zoals al zijn voorgangers tot aan Peter de Grote toe, een onvoorwaardelijke vrije doorvaart door de Bosporus, de Zee van Marmara, de Dardanellen tot aan de Hellesponten. Voor commerciële en militaire vaart. Hij eist de zekerheid dat een scheidsgericht dat zulks moet regelen neutraal zal zijn. Onder geen omstandigheid mogen leden daarin gecontamineerd zijn door politieke liaisons met een NAVOland. Een Nederlander zal er dus niet snel deel van uitmaken. Al pretendeert het nog steeds de Legal Capital of the World te huisvesten — een lachertje voor landen als Japan, India, Zuid-Afrika, Brazilië en de twee Aziatische grootmachten die die hoofdstad steeds vaker links laten liggen. In Nederland verschuilen we ons in onze popperige huizen, achter de vitrages, bij de kerstboom en de oliebollen. De Nederlander is nog steeds getekend door De Génestets dichtzang: “Plant uw hof naar ’t u belieft/Bouw uw huis naar ’t u gerieft/En—door ’t venster – wijze guit/Lach dees’zotte wereld uit.” Hoe lang zal de Nederland dat huisje weltevree nog spinnend mogen bewonen?