De Gastlandpositie van Nederland bij uitlevering BoJo

Laten we nu even abstraheren van de knulligheid van de aangifte tegen de CORONA-COVID-misdadigers. Het is in alle opzichten een document dat de toets van de kritiek niet kan doorstaan. In juridisch opzicht, maar ook in ethisch en moreel opzicht. Dat ligt vooral in de analogieën die de stellers steeds maar willen trekken met de Holocaust 1942-1945. Daarvoor ontbreekt alle feitelijke grondslag. Niettemin resteert de vraag: wat moet Nederland doen als de Aanklager bij het Permanente Strafhof tóch vindt dat de aangifte ontvankelijk is. Die Aanklager is tot op heden een functionaris geweest die vooral uitmuntte door zijn extreem gepolitiseerde opstelling bij de vervolgingsbeslissingen die genomen moesten worden.

Zoran Djindic

Neemt men een aangifte in behandeling of niet, ziet men redenen voor formele ontvankelijkheid, heeft het hof vermoedelijk rechtsmacht, moet er een kamer worden samen gesteld die de rechtsingang gaat beoordelen en die de daarbij behorende dwangmaatregelen ten laste van de verdachte voorlopig goedkeurt. Bij de slotsessies in Rome in 1998 was al lang duidelijk dat het hof vooral door derde wereldlanden en niet-gebonden staten (Non Aligned Parties) gebruikt zou gaan worden als vuilnisbak om onwelgevallige politici te lozen naar de betoverende stad achter de duinen, The Hague Legal Capital of the World. De verdachten wier vervolging op supranationaal niveau gewenst wordt zijn vaak afgedankte politici die de zittende machthebbers in een staat, die zich nét herstelt van een burgeroorlog, liever kwijt zijn dan rijk.

Milosevic, de vroegere president van de Volksrepubliek Servië, is er steeds een sprekende illustratie van geweest. Waarom was Servië ineens bereid deze politicus uit te leveren aan het Joegoslavië-tribunaal? Omdat de nieuwe president Zoran Djindic zijn voorganger liever kwijt was dan rijk. Hij was de grote wederpartijder van Milosevic die tot 2000 een echte nationale volksheld was. Djindic bestreed Milosevic te vuur en te zwaard bij de verkiezingen van september 2000. Djindic wist nogal wat bezwarends van zijn rivaal, zeker uit de tijd van de burgeroorlog maar ook betreffende de door de vrouw van Milosevic geleide verkiezingsfraudes.

Slobodan Milosevic is de opgeëiste persoon bij het Joegoslavië-tribunaal

Want beide partijen wisten met de vervalsing van stembiljetten, bedreiging van kiezers, afdreiging van lokale politici heel goed raad. Djindic won omdat hij de brede, achttien partijen omvattende coalitie van de Democratische Oppositie van Servië als een soort capo di tutti capi in een wurggreep had. Voor Djindic kwam het uitleveringsverzoek van het Joegoslavië-tribunaal ten laste van Milosevic als een geschenk van de hemel. Hij kon zijn vijand met behulp van de Verenigde Naties uit de weg ruimen! Hij verkreeg daardoor dat economische sancties tegen Servië werden opgeheven en dat omvangrijke staatskredieten weer werden gegund door de Wereldbank, de Europese Centrale Bank, het International Monetary Fund en dat Servische langdurig lopende obligaties weer internationaal beursgenoteerd werden!

De overdracht van Milosevic zou worden geregeld door Nederland dat verder diens verblijf in alle opzichten voor zijn rekening als gastland zou nemen. En dat was, dat stond vast, kostbaar, want Milosevic lekte als een zeef en had alle ziektes van een oude man die te lang chronische hypertensie heeft genegeerd. Hij stierf dan ook onder suspecte omstandigheden in de internationale penitentiaire unit te Scheveningen. Goed. BoJo begint in het Verenigd Koninkrijk óók een politiek probleemgeval te worden. Aanvankelijk was het lachen voor de Britten. Maar dat vergaat ze allengs.

Milosevic bijt flink van zich af en verwijt Nederland partijdigheid bij de uitlevering

BREXIT blijkt verschrikkelijk kostbaar, de problematiek van de gesloten grenzen die het groene eiland  met Noord-Ierland moet gaan inrichten blijkt volkomen verkeerd – veel te laag immers – getaxeerd en BoJo houdt zich steeds minder  aan de COVID-voorschriften in zijn logies aan Downingstreet 10. De immigratieproblematiek loopt nu helemaal uit de klauw, de kosten van het primaire levensonderhoud van Tommy Atkins zijn dramatisch. Wat zouden de conservatieven er voor over hebben dat de Aanklager bij het Permante Hof  op een prima facie-toets nu eens de uitlevering van BoJo zou vragen? Terwijl in het geheim beloofd wordt dat BoJo ook weer losgelaten zal worden met huisarrest in een safehouse te Wassenaar?